درود بر همه كساني كه رنج سفر و همه مرارتها و مشكلات را بر خود هموار كرده و ميكنند تا درسي از مقاومت و ايستادگي باشند، تا فرياد مردم ايران و ما زندانيان و سركوب شدگان باشند، در جايي كه ميتوان فرياد كشيد؛ و بالاخره فرياد مردمي باشند كه بهترين جوانانش را دسته دسته به پاي چوبه هاي دار ميشكند تا گلوي آنها را با طنابهاي كينه و ستم بپيچانند بلكه ديگر صدايي برنخيزد و بالعجب اينكه فرياد ” نه به ديكتاتور ” هرروز رساتر و پرطنين تر ميشود....از صارمي ها، كمانگرها و خسروي ها تا حامد احمدي ها و يونسها تا ريحانه ها و فرينازها كه همه فريادهاي مقاومت و ايستادگي و ” نه به ديكتاتور” بود كه ” ميتوان وبايد” با هر هزينه اي مقاومت كرد، اگرچه در دنيايي از مماشات و سست عنصري و وادادگي، اما حضور شما و حمايت تان از جنس همين مقاومت است كه اين رژيم با افزايش هولناك موج اعدامها و به بند و زندان كشيدن همه فعالين سياسي و اجتماعي، سعي در خاموش كردن آن دارد و متاسفانه با سكوت كشورهاي عربي و آمريكا... به بهانه توافق هسته اي، هرروز بر شدت آن افزوده شده و دامنه آن نه تنها ايرانيان با هر زبان و آيين و دين و مسلك را در بر ميگيرد كه به يمن همان سياستهاي ضعيف و مماشات گرايانه، دامنه آن كشورهاي منطقه هم سرايت كرده و روزي نيست كه دهها و صدها تن از مردم بيگناه عراقي و سوريه و ... به خاك وخون كشيده نشوند، تا آنجا كه نهايتا كشورهاي منطقه با ائتلافي گسترده، خود كمر به دفاع و دفع اين هيولاي تجاوزگر بسته اند...گويي همانطور كه شما با شعار ” كس نخارد” كمر به مقاومت بسته ايد آنها هم آنرا استراتژيك يافته، با قطع اميد از هر كمك و ياري از غيره، و كنار گذاشتن هرگونه سستي و تعلل با نامهاي مماشات و مذاكره و مغازله ... خود به ياري هم، برخاسته اند تا نقطه پاياني باشند بر سياستهاي تجاوزگرايانه صدور ارتجاع و بنيادگرايي كه از 30 و اندي سال پيش با شعار فتح قدس از طريق كربلا و از عراق آغاز شد...
خواهران و برادران قهرمان و استوار مقاومت ايران
درود بر شما و همه آزاديخواهان و حق طلباني كه اين روزها ايستادگي آنها را در حركتهاي كارگران، معلمان ، دانشجويان و ... و در همه جا از كردستان تا سيستان و بلوچستان و خوزستان و ... در گسترش و توسعه ميبينيم.
بنابراين از هم هموطنان گُرد و دليري كه چشم به اين و آن نبسته و خود با پشتكاري وصف ناپذير دست بكار آزادي شده اند ميخواهيم كه صداي ما را ، فرياد بي صداي ريحانه ها و فرينازها را ، نداي خاموش كساني كه بر چوبه هاي دار بسته شدند و اشكهاي شوق همه پدران دردمند و مادران چشم براهي باشند كه در روز آزادي و رهايي خنده برلب در انتظار سيمرغ آزادي اند را دركهكشان بيست وسوم خرداد همچون صبا، بسوي ميهن فرياد كشيده و رهايي بزرگي را نويد دهند.
جمعي از زندانيان اوين، گوهردشت ، مركزي كرج ، كارون اهواز – خرداد ۱۳۹۴
