” تاريخ توالي فصول نيست!”فدايي شهيد امير پرويز پويان
سوم خرداد ماه سال 1350 ياد آور خاطره سه تن از طلايه داران راه رهايي خلق, پيشتازان فدايي امير پرويز پويان, رحمت الله پيرو نذيري و اسكندر صادقي نژاد است كه در نبردي حماسي و نابرابر با مزدوارن رژيم ضد خلقي شاه در خانهاي تيمي،تا آخرين نفس و تا آخرين قطره خونشان رزميدند و مرز سرخي بين سازشكاري و تسليم طلبي و نبرد و پايداري و وفاداري به عهد و پيمان با خلق و آرمانشان تا به آخر كشيدند.
انقلابي دلير شهيد امير پرويز پويان در سال 1325 در مشهد بدنيا آمد.فعاليتهاي سياسي خود را در دوره دبيرستان شروع كردو از بنيانگذاران هسته اوليه سازمان چريكهاي فدايي خلق ايران بود.او همراه با فدايي شهيد مسعود احمد زاده از طريق تماس‌هايي با مشهد توانستند در اسفند ۱۳۴۷ هسته‌اي را در اين شهر ايجاد کنند. آنها سپس با گروه جزني –ظريفي پيشگام تدوين و برداشتن نخستين گام‌هاي عملي مبارزه چريکي در ايران بودند.
پويان در آن سالها كه مبارزه انقلابي نهالي كوچك , و دشمن تا دندان مسلح گرم در كار شكنجه و شكار پيشتازاني كه بن بست زمان را شكسته بودند بود, در مقاله ” ضرورت مبارزه مسلحانه و رد تئوري بقا” بي‌تحركي و انفعال گروه‌هايي كه صرفا به مبارزه سياسي اعتقاد داشتند، را مورد حمله قرار داد و اين انفعال را "تئوري بقا" ناميد.”رد تئوري بقا” پاسخ پويان به مدعيان ترسو و تسليم طلبي بود كه تشديد اختناق و سركوب را به حساب انقلابيون ميگذاشتند . او معتقد بود:”نظريهي "تعرض نکنيم تا باقي بمانيم" در حقيقت چيزي جز اين نيست که بگوئيم: "به پليس اجازه دهيم تا بدون برخورد با مانع ما را در نطفه نابود کند".اين مقاله در ميان دانشجويان و روشنفكران وسيعا پخش شد و تاثير عميقي بر آنها گذاشت. يادشان گرامي باد.
