جنبشی که ۵۲ سال است برای آزادی و عدالت اجتماعی و در یک کلام جامعه و جهانی پر از انسانیت و برادری و برابری مبارزه و جانفشانی می کند.
محمد حنیف نژاد بنیانگذار سازمان مرزبندی اصلی را بین استثمار کننده و استثمار شونده می داند و این سرلوحه مکتب مجاهدین است که با صداقت و فداکاری پیگری میشود.
سازمان مجاهدین خلق ایران جنبشی داوطلب و پیشاهنگ است که برای خدمت به مردم پایه ریزی شده و دنبال وکیل و وزیر شدن نیست. در پی بر افکندن طرحی نو در فلک سیاسی و اجتماعی ایران است. می خواهد جامعه ای عاری از اختناق و زنجیر باشد و به قول شاملو مهربانی دست زیبایی را بگیرد.
انسانها نه به فکر منافع فردی و ظلم و ستم به هم بلکه به فکر منافع ملی و جمعی و انسانی و به فکر یکدیگر و یار و مددکار هم باشند.
فکر می کنم این شعر شاملو جامعه ای که مجاهدین دنبال تحقق آن هستند را به زیبایی بیان می کند.
“روزی ما دوباره كبوترهایمان را پیدا خواهیم كرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت
روزی كه كمترین سرود
بوسه است
و هر انسان
برای هر انسان
برادری ست
روزی كه دیگر درهای خانه شان را نمی بندند
قفل افسانه ایست
و قلب
برای زندگی بس است
روزی كه معنای هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی
روزی كه آهنگ هر حرف، زندگی ست
تا من به خاطر آخرین شعر، رنج جستجوی قافیه نبرم
روزی كه هر حرف ترانه ایست
تا كمترین سرود بوسه باشد
روزی كه تو بیایی، برای همیشه بیایی
و مهربانی با زیبایی یكسان شود
روزی كه ما دوباره برای كبوترهایمان دانه بریزیم ...
و من آنروز را انتظار می كشم
حتی روزی
كه دیگر
نباشم”
